Door Mark Hessels

Na jaren wikken en wegen hadden we dan eindelijk ons eigen boerderijtje en we liepen over van de plannen. Een natuurhoeve moest het worden, met wat kleinschalige landbouw, maar vooral veel ruimte voor de natuur.

Ons erf lag in een prachtige omgeving, maar was wel een beetje kaal; geen mooie oude bomen en de oude schuurtjes grotendeels afgebroken. Gelukkig verder wel volop aanknopingspunten, maar er was flink wat werk aan de winkel om de natuur zich hier weer echt welkom te laten voelen.

Schuilplaats en voedsel moest er zo snel mogelijk komen. Dus de oude hoogstamboomgaard in ere hersteld en meer dan 1500 bes-dragende struiken aangeplant op en langs het veld en ondertussen overal rommelhoekjes gecreëerd, waar insecten, hagedisjes, maar ook muizen weg kunnen kruipen.

DE KROON OP ONS WERK

Maar voor de kroon op ons werk hadden we zwaarder geschut nodig. Met een lokale gebintenspecialist maakten we het plan voor een hooiberg, waar eindeloos veel vogels, insecten en kleine knaagdieren hun woonplaats zouden kunnen krijgen en het gaf zelfs de mogelijkheid om onze gedroomde kerkuilenkast in te hangen.

Terwijl de bouw snel vorderde waren we al in gesprek met de plaatselijke kerkuilenwerkgroep en die zagen onze locatie gelukkig ook wel zitten. ‘Nou, daar heb je binnen 2-3 jaar echt wel een kerkuilenpaartje in zitten’, zeiden ze hoopvol toen de kast net geïnstalleerd was.

Twee dagen later moest de aannemer nog even een klein dingetje controleren onder de kap van de hooiberg en toen hij voorbij de invliegopening van de uilenkast liep keken opeens 2 grote verschrikte ogen hem van binnenuit aan. Ik weet niet wie er toen harder is geschrokken, maar de aannemer viel bijna uit de hooiberg en de kerkuil wist ook niet hoe snel hij weg moest komen. Heel jammer dat toen de camera’s er nog niet hingen….

NIET MEER WEGGEGAAN

Binnen 2 dagen was de kast dus al gevonden en in gebruik genomen; waarschijnlijk was de woningnood behoorlijk hoog dus. We waren even bang dat de uil zo geschrokken was dat hij niet meer terug durfde te komen, maar na een paar dagen startte de verkenningen al weer en ze gaan inmiddels nu al weer aan hun 4e broedseizoen beginnen. Hoe dat verloopt kun je in detail volgen op de camera’s van Beleef de lente en over wie nog meer hun intrek in de hooiberg hebben genomen vertel ik volgende keer graag verder.