Karin Putman werkt in de zorg, ze begeleidt mensen met psychosociale problematiek. Ze groeide op in buurtschap het Woold, aan de rand van het dorp en ging in Winterswijk naar de middelbare school. Daarna vertrok ze voor studie en werk naar Enschede en Rotterdam om in 2005 neer te strijken op de Pasbrink. Hier woonden ze tot en met 2009 en vertrokken toen naar het centrum van Winterswijk, vanwege ruimtegebrek en de visuele handicap van haar man. “Daar wonen werd steeds minder aantrekkelijk, omdat de buurt achteruit ging en mijn werk-privé-balans ook niet meer klopte. Daarom wilden we graag naar een plek met meer privacy op loopafstand van het centrum dichtbij een supermarkt.” Tijdens de lockdown verhuisde Karin met haar man en dochter Julie naar een heerlijk rustig huis aan de Pashegge. Contact maken met de buurt deed ze door een kaartje in de brievenbus te gooien...
Wat vindt u speciaal in aan deze wijk?
“Wij vinden de Pas, tot nog toe, een heerlijk rustige wijk met veel groen en dichtbij het bos”, antwoordt Karin opgetogen. Dochter Julie van 17 heeft het naar haar zin en is er trots op dat ze in deze wijk woont. Waarom? “De tuin en de ruimte zijn fijn, en het is veel lichter in huis. Ik voel me veilig in deze wijk, veiliger dan in de vorige wijk. Daar was regelmatig 'gedoe en lawaai' op straat.”
Karin vervolgt, “Ik wist wel dat we nu in een bloemkoolwijk wonen, met alle kruip-door-sluip-door straatjes. Dat had mijn collega Ingrid van 'De Woonplaats' mij uitgelegd. Wij zitten gelukkig aan de rand, dus het idee van een doolhof valt voor ons wel mee. Maar als je dieper de wijk in gaat, wordt het een stuk lastiger om je weg te vinden.”
Zijn er dingen die u wilt terug hebben in de wijk?
Daar hoeft Karin niet lang over na te denken. “Ik wil graag een strakke bestrating en alles meer van deze tijd.” Ze noemt als voorbeeld de ouderwetse grindtegels en de klinkers die er wat verwaarloosd bij liggen. “Als je dit aanpakt, oogt het heel anders. Ik zie ook dat er in andere straten leuke sociale initiatieven ontstaan, dat spreekt mij aan. Ik ben wel van het verbindingen maken. Het is leuk om samen gezellige dingen te doen. Maar ik geloof niet in forceren.”
Wat moet er volgens u in de toekomt in ieder geval blijven?
“Parkeergelegenheid voor de deur en de rust en veiligheid in de wijk is ook heerlijk. Midden in het centrum hoor je van alles, en nu genieten we van de stilte.”
Wat is voor u de wijk in 3 woorden?
Ruimte, rust en groen.
Is er iets waarvoor de bewoners in de wijk bij u terecht kunnen?
“Ik wil niet structureel een klusje doen, maar ik sta zeker op voor leuke sociale activiteiten”, geeft Karin aan.
Wat zou u graag in de wijk willen doen?
Karin geeft aan dat ze best mee zou willen denken over de Wijkaanpak. “Ik heb even tijd nodig om te settelen en mijn weg te vinden. Meestal ontstaan dingen vanzelf en ook door corona ben ik wat afwachtend”.
“Het idee van samen een moestuin onderhouden spreekt mij ook wel aan”, antwoordt Karin als ze over dit initiatief hoort. “En ik heb als tip dat de bewegwijzering beter kan: “Laatst was er iemand die eten kwam bezorgen, hij stond voor het verkeerde huis en kwam er maar niet waar hij moest zijn, want je hebt oneven nummers aan beide kanten van de straat. Gelukkig konden we hem helpen, het bleek voor de buurman te zijn.”, legt Karin lachend uit.